Het bepalen van de concentratie van een stof in oplossing door in deze oplossing de absorptie van monochromatische straling te meten met een optisch instrument voorzien van een foto-elektrische detector.Opmerkingen 1. Daar waar in deze praktijkrichtlijn sprake is van fotometrie wordt altijd de moleculaire-absorptiefotometrie bedoeld. 2. In deze praktijkrichtlijn is uitsluitend sprake van de absorptie van straling in het golflengtegebied van 180 tot 1000 nm. Sommige moleculen en ionen hebben in oplossing een zodanige structuur dat de bindingselektronen door straling in dit golflengtegebied kunnen worden aangeslagen, dat wil zeggen op een hoger energieniveau kunnen worden gebracht. Een zuiver elektronenabsorptiespectrum is een lijnenspectrum. In twee- of meeratomige moleculen, ionen, complexen en dergelijke, treden naast overgangen in de elektronentoestand steeds overgangen in vibratie- en/of rotatietoestand op. Deze gelijktijdig plaatsvindende overgangen leiden tot absorptiebanden.Alleen straling in banden van golflengtes die min of meer karakteristiek zijn, wordt daarbij geabsorbeerd. In verreweg de meeste gevallen ontstaat warmte wanneer de aangeslagen moleculen of ionen terugkeren tot de grondtoestand. Het vrijkomen van stralingsenergie (fluorescentie) bij deze overgang is zeldzaam. 3. Een foto-elektrische detector bestaat uit een foto-elektrische transductor, waarmee licht in een elektrisch signaal wordt omgezet, en een millivoltmeter waarmee de grootte van het verkregen elektrische signaal wordt bepaald, In deze norm wordt kortheidshalve de term detector gehanteerd.